Wołowa Góra

Startowisko, na które najłatwiej dostać się pieszo z przełęczy Okraj, Tabaczaną Ścieżką. Idziemy ok. 30-40 min. Ścieżka prowadzi początkowo idealnie na północ, delikatnie pod górę, potem zaczyna opadać. Po ok. 25-30 min schodzimy z zielonego szlaku skręcając w ścieżkę w prawo. Drewniana tabliczka przy ścieżce wskaże w pewnym momencie dalszą drogę na szczyt Wołowej Góry, na którą wchodzimy od ‘tyłu’ (południa)

Startowisko położone jest na wysokości 1030 metrów i nie należy do najłatwiejszych. Podczas startu trzeba bardzo uważać na wystające miejscami, sporej wielkości kamienie i na nierówności terenu, zagłębienia schowane pod gęstymi krzewami borówek porastającymi praktycznie cały teren. Krzewy lubią ‘łapać’ linki, które potrafią się przez to mocno plątać. Dlatego najlepiej startować tu ‘alpejką’. Po podniesieniu skrzydła trzeba dobrze się przyjrzeć, czy na linach nie zrobił się jakiś splot. Jeśli nie widać żadnych węzłów i deformacji skrzydła, odwracamy się w kierunku startu i uważamy gdzie stąpamy. Naprawdę łatwo tu o przewrotkę. Przy ciszy na starcie należy się upewnić czy w okolicy nie wieje z E/SE.  Nawet jeśli tego nie widać, to często słychać. Słychać kominy wchodzące za naszymi plecami w dolinę między Wołową Górą a Czołem. Może się okazać, że startujemy w rotorze. Wschodnie odchyłki wiatru na starcie są generalnie groźniejsze, szczególnie te powyżej 20 stopni.

Idealny kierunek wiatru do startu z Wołowej Góry to 330-010 stopni. Do najbliższego potencjalnego miejsca do lądowania – charakterystycznej prostokątnej łąki, lekko na prawo w dół od miejsca startu, w okolicy kowarskich działek, mamy ok. 500 metrów przewyższenia. Łąka otoczona jest drzewami, a na jej końcu biegnie w poprzek linia wysokiego napięcia, na którą trzeba bardzo uważać. Jakieś 600-700 m dalej, idealnie na północ od Wołowej, mamy dużo bardziej komfortowe łąki przy drodze Kowary-Karpacz. Doskonale widać je ze startowiska, skąd mamy do nich 2,5 km i 550 m przewyższenia.  Jeżeli wystarczy wysokości, możemy wybrać znajdujące się trochę dalej (3,5 km), w kierunku płn.wsch., lądowisko pod Rudnikiem.

Lecąc w kierunku Rudnika, tracąc wysokość wzdłuż opadającego ramienia, zaobserwować można u jego podnóża rozległe łąki, które mogą dawać poczucie bezpieczeństwa. Należy jednak pamiętać, że w pewnej odległości od góry przecina je wspomniana linia wysokiego napięcia, a na łąkach bardzo często pasą się luzem stada koni. Dla własnego dobra, lepiej przy nich nie lądować. ABSOLUTNIE NIE WOLNO LĄDOWAĆ na łąkach tuż pod lasem na końcu ramienia, na wysokości Kowar Górnych. Znajduje się przy nich STADNINA, na terenie której odbywają się regularne jazdy konne. Lądowanie w jej pobliżu czy niski przelot nad okolicą może spłoszyć konie, co stanowi bardzo poważne ZAGROŻENIE DLA JEŹDŹCÓW, wśród których często są uczące się jazdy dzieci.

Wołowa Góra znajduje się w wysuniętej bardziej na północ części Karkonoszy, poza terenem Karkonoskiego Parku Narodowego. Jednak apelujemy o przestrzeganie ustaleń wypracowanych przez dyrekcję Parku ze środowiskiem paralotniowym. Mają one służyć  ograniczeniu naszego oddziaływania na karkonoską faunę w miejscach szczególnie wrażliwych:

– Wlatując nad teren Parku starajmy się latać nad nim jak najwyżej. O ile to możliwe, wyżej niż 500 m nad gruntem. Jeżeli warunki pozwalają na przelot, warto to wykorzystać i ruszyć w trasę zamiast latać godzinami w tych samych miejscach, zwłaszcza gdy jest nas nad Parkiem dużo. Nie należy latać zbyt blisko lasu (niżej niż 150 m nad gruntem i w odległości mniejszej niż 150 m od zboczy), szczególnie w czasie zimowisk i w okresie lęgowym ptaków (od 1 grudnia do 15 lipca).

– W strefie ochrony gatunkowej, m.in. sokołów wędrownych gniazdujących w kotłach polodowcowych (np. w kotle Małego i Wielkiego Stawu niedaleko Karpacza, czy w Śnieżnych Kotłach bliżej Szklarskiej Poręby) oraz cietrzewi, np. na Kowarskim Grzbiecie, loty w tych miejscach należy wykonywać na wysokości nie mniejszej niż 500 m nad grzbietem Karkonoszy lub w odległości poziomej nie mniejszej niż 300 m od strefy. Jest to szczególnie istotne w okresie od 1 marca do końca maja kiedy trwa okres ochronny i zamykana jest z tego powodu część szlaków turystycznych. Stąd apel by nie odlatywać po starcie do tyłu z małą wysokością. Potencjalne siedliska cietrzewi znajdują się bowiem właśnie za Wołową Górą, wzdłuż fragmentu Kowarskiego Grzbietu od Czoła nad Okrajem po Skalny Stół. Lepiej zatem budować wysokość przy Wołowej Górze, na jej przedpolu niż za nią. Można się ew. skierować na płd.zachód / zachód, w stronę Czarnego Grzbietu i Kopy w Karpaczu. Dysponujemy tam sporym obszarem, nad którym można poszukiwać noszeń, które pozwolą się dostać nad główny grzbiet. To obszar za Sowią Doliną i schroniskiem Jelenka, rozpościerający się nad Kotłem Łomniczki, zboczem Kopy, sięgający aż do schroniska Strzecha Akademicka. Widać to na załączonej mapce. Pamiętajmy, że dalej, nad kotły Małego i Wielkiego Stawu wolno nam wlatywać na wysokości nie mniejszej niż 500 m nad grzbietem gór lub minąć kotły, np. od północnej strony, w odległości nie mniejszej niż 300 m od tzw. strefy krytycznej, jaką zostały objęte przez KPN. To samo dotyczy latania np. w okolicy Śnieżnych Kotłów, dalej na zachód. – Niektóre miejsca na terenie KPN potrafią być oblegane przez turystów, szczególnie w okresie wakacyjnym, w  weekendy, święta. W takie dni najlepiej się do tych miejsc, szczególnie do Śnieżki, nie zbliżać i nie zwiększać ‘zagęszczenia’, w żadnym wypadku nie podlatywać ‘grupowo’. Jeżeli pojedyncze paralotnie miałyby się wtedy w pobliżu Śnieżki pojawiać, to nie niżej niż 150 m nad szczytem i nie bliżej niż 100 m od zbocza.